*فراوان شنیده ایم که گاهی موبدان و همفکرانشان، برای آبرو دادن به زرتشتی و تاریخ باستان، دست به تحریف می زنند یا متون را نادرست ترجمه می کنند.
یکی از حیوانات سودمند، سرگین گردان است. آن نوعی سوسک است که مدفوع را گلوله کرده بر زمین می غلطاند و به لانه اش می برد. در گذشته که توالت ها مثل امروز بهداشتی نبود بلکه در خیلی مناطق اصلا توالتی وجود نداشت، این حیوان علاوه بر اثرگذاری فراوان بر بهداشت محیط زیست، با پنهان کردن فضولات زیر زمین، برای زمین های کشاورزی کودرسانی می کرد.
در اوستا، بنا به ترجمه هاشم رضی، این حیوان در زمره شرور است و به عنوان کفاره ی گناهان کشته می شود. مثلا یکی از کفاره های کشتن سگ آبی، کشتن ده هزار سرگین گردان است. (وندیداد، ج 3، ص 1429 ـ 1430 ف 14، ش 1 ـ 6)
موبد دکتر جهانگیر اوشیدری ـ رئیس سابق انجمن موبدان تهران ـ کلمه ای در اوستا را که به معنای سرگین گردان است، به سوسک هایی معنا کرده که بر فضولات انسان جمع می شوند. وی می نویسد:
«پَرْدو در اوستا بایستی حشره ای باشد که روی سرگین و پلیدی انسانی جمع می شود.» (دانشنامه مزدیسنا، جهانگیر اوشیدری (درگذشت 1383ش)، تهران، نشر مرکز، چاپ پنجم 1389، ص 256، ذیل واژه ی «خرفستر»)
درخواست از دوستان
به دلیل محدودیت ابزار پژوهش، نتوانستم تحقیق لازم در این زمینه داشته باشم. از دوستانی که امکانات بیشتر دارند خواهشمندم در این زمینه بررسی کنند که آیا ترجمه ی موبد اوشیدری درست است یا هاشم رضی. پیشاپیش تشکر می کنم.
نام های دیگر سرگین گردان:
سرگین غلتان (یا غلطان)، سرگین گردانک، کشتک، گو گردانک، گوگال، گوگار.
لینک های مرتبط:
دغلکاری در ترجمه منشور کورش
کاری بر زمین مانده در مورد ایران باستان
مقایسه ی برخورد اسلام و زرتشتیان با حیوانات
ترجمه های الکی
